Abel Tasman

Op de eerste plaats een diepe buiging voor Bert, hij zoekt elke avond uit waar we de volgende nacht weer verblijven. Hij rijdt ons heel Nieuw Zeeland door aan de (voor ons) verkeerde kant van de weg. En het gaat tot nu toe heel goed. Ook een diepe buiging voor Freek, hij heeft voor we vertrokken ontzettend veel uitgezocht en een overzicht gemaakt van wat we het beste kunnen doen en wat de te volgen route is.  

We zijn dus in Takaka ( aan de oostkant van het zuider eiland) We verblijven er uiteindelijk toch 3 nachten. Na de eerste overnachting gaan we naar de Wainui watervallen en we maken een flinke wandeling door het Abel Tasman natuurpark. Door bossen, over heuvels langs stranden, het is onbeschrijfelijk mooi. Gelukkig gaat het stukken beter met mijn enkel, ik kan er weer goed op lopen, alleen ’s avonds is hij wat dikker, maar dat komt ook wel weer goed. 
De volgende dag gaan  we naar het uiterste puntje van het zuider eiland, de Golden Bay genaamd. We wandelen van Puponga door een prachtig heuvelachtig gebied naar Wharariki Beach. Grote rotspartijen op het strand en in de zee. Zo bijzonder, zo ontzettend mooi, je ziet het in films en in natuurdocumentaires en wij staan hier gewoon en aanschouwen al dit moois. 
In een overstekende rots op het strand in een soort grot, graveren we Lieke’s naam met een hart. Terug bij Mike en Sandy , onze gastheer en -vrouw, raken we aan de praat en vertellen over Lieke. Sandy heeft ook een zoontje verloren 3 maanden oud. Ze vinden het geweldig dat we deze reis maken. Als we vertrekken krijgen we een dikke knuffel en heel veel goeds toegewenst. Heel lief! We rijden van Takaka naar Blenheim, bij iedere bocht in de weg zou je willen stoppen om foto’s te maken en te genieten van de prachtige vergezichten, maar er zijn onnoemelijk veel bochten dus dat doen we maar niet. Alhoewel we toch regelmatig de auto aan de kant zetten. 
We stoppen in Marlborough, de grootste wijnstreek van NZ, we gaan daar naar een proeverij en kopen een paar flessen Chardonnay. Na eerst geproefd te hebben natuurlijk. We gaan door naar ons volgende verblijf. Een uiterst vriendelijke dame. Ze komt oorspronkelijk uit Wales en heeft lange tijd doorgebracht in Swansea. Daar heeft Lieke een jaar gewoond en haar master gehaald. Ze vraagt door en we vertellen wat Lieke is overkomen, binnen tien minuten zitten we alle drie met tranen in de ogen. Als we gesetteld zijn, brengt ze ons met haar auto naar het centrum naar een voormalig oud treinstation wat omgebouwd is tot wijnproeverij, heel bijzonder. Je geeft je creditcard af, je krijgt een pasje en kunt dan langs een hele rij van zeg maar kroket-automaten, maar er zitten dan wijnflessen in. Je kiest een bepaalde wijn stopt dat pasje in de automaat en maakt een keuze uit een klein slokje wijn of een wat grotere slok of zelfs een glaasje. Dat wordt bijgehouden en van je creditcard afgeschreven. Je kunt het zo gek maken als je zelf wil. Wij pakken uiteraard een paar kleine slokjes, dat begrijp je wel, hè! ;) Daarna lopen we op advies van onze gastvrouw Wendy naar een restaurant en hebben er heerlijk gegeten. Terug in ons verblijf boeken we weer ons volgende adres en vertrekken de volgende morgen naar Hanmer Springs, een hele afstand om te rijden. We arriveren rond half drie in onze Lodge en gaan na wat kleine boodschappen gedaan te hebben naar de Thermal Pool & Spa. Daar zijn Lieke en Freek ook geweest. Het is er geweldig! We genieten van de geneeskrachtige baden. Er wordt door een fotograaf een foto van ons gemaakt op zowat dezelfde plaats als waar destijds ook een foto gemaakt is van Lieke en Freek. Heel speciaal!  
Morgen vertrekken we naar Kaikoura en gaan we hopelijk walvissen zien, we zijn benieuwd!