Eindelijk is het zover

Hier dan ons eerste reisverslag, we hebben er nu een week opzitten. Ik zal beginnen met de reis. 
Tim brengt ons naar Brussel we zijn lekker op tijd, zelfs nog even koffie gedronken. Dan nemen we afscheid, gaan  door de controle en met de Eurostar naar Londen. Dan nog met de metro naar het vliegveld (Heathrow). Als we daar door de controle komen gaat het mis, daar was ik al zo bang voor. 
De tas met de urn van Lieke wordt er uit gepikt, we hadden alles zo goed voorbereid. Ik raak helemaal overstuur, begin te huilen, de man die de urn eruit pakte om opnieuw door de controle te laten gaan, zette hem heel voorzichtig weer terug in mijn tas, maakte excuses en we konden door.  
Ik blijf tot in Singapore erg emotioneel. Voor de rest ging het vliegen voor ons allebei prima. 
In Singapore worden we opgehaald door een pendelbus, die zet ons een straat verderop af en legt gehaast uit waar we moeten zijn. Hij kan ons niet dicht bij het hotel afzetten i.v.m. Chinees nieuwjaar, we zitten dus midden in de Chinese wijk. Alles is versierd en het is een drukte van jewelste, het krioelt er van de mensen. We kunnen het hotel dus niet vinden, het is bloedheet, we hebben nog onze winterkleren aan en sjouwen met die zware koffers door die drukte heen. Kun je je daar iets bij voorstellen? Uiteindelijk helpt ons een aardige man, we staan notabene bijna met ons neus voor het hotel, maar door dat alles zo versierd was en volgebouwd met kraampjes zagen we het niet. We zijn zo langzamerhand helemaal aan het pinneke. We krijgen een klein kriemelkamertje toegewezen, maar met wat improviseren en even lekker gedoucht ziet het er allemaal weer een stuk beter uit. Even de drukte in om wat te eten en dan slapen. Het eerste deel van de reis zit erop. 
We verblijven hier twee nachten. We bezoeken de Botanic Garden en Marina Bay. We gaan met de lift naar de 56e verdieping van een heel bijzonder gebouw, “de Marina Bay  Sands”, met de vorm van een schip aan  de bovenkant en hebben een gigantisch uitzicht over Singapore, echt geweldig! 
De dag daarna gaan we nog naar Orchard Road, wat een hele luxe lange winkelstraat is. We halen onze koffers op bij het hotel en vertrekken naar de metro. Bert koopt de kaartjes en ik stoot intussen  mijn teen aan de koffer open. Het bloedt behoorlijk, er komt meteen een mevrouw helpen met wc papier om het een beetje schoon te maken en kort daarna komen er twee ehbo-mannen aan. Het was best komisch want het was maar een klein sneetje, pleister erop en klaar. Dan met de metro naar het vliegveld, daar zijn problemen met het inchecken, maar dat wordt wel opgelost in Sydney,  zeggen ze! We komen nu zonder problemen door de controle heen, pfff!! Het vliegen gaat weer prima! In Sydney slaat de stress weer toe, als blijkt dat we met een andere vliegmaatschappij verder moeten. We worden van het kastje naar de muur gestuurd en als het uiteindelijk geregeld is hebben we nog ruim een uur over om weer op adem te komen. Het vliegen gaat wederom prima en ook geen  problemen meer met de controle. Dan komt eindelijk Nieuw Zeeland  in zicht. Prachtig vanuit de lucht te zien hoe we dwars over Nieuw Zeeland vliegen. We worden er emotioneel van, dit is het land waar Lieke zo dol op was. Op het vliegveld worden we heel vriendelijk geholpen en naar het verhuurbedrijf van de auto gebracht. We huren een auto en rijden naar ons hotel in Christchurch, is nog wel even wennen, want links rijden een automaat, vreemde omgeving, maar het is allemaal gelukt. We hebben een heel fijn motel voor twee nachten geboekt en kunnen even bijkomen van deze zware reis.