De Maori

De morgen na de Tongariro Alpine Crossing, staan we op met spierpijn. Na het ontbijt buiten op het terras, gaat Freek hobbyen en gaan wij het heel rustig aan doen. Wij rijden naar Taupo, dat ligt aan het noorden van Lake Taupo. We zitten heerlijk een poosje langs het meer, rijden weer een stukje door en lunchen dan aan het meer. We gaan op tijd naar ons volgende adres, een backpackers lodge.  We draaien een wasje en drogen hem m6eteen. Intussen zitten we heerlijk in de schaduw wat te relaxen. Rond half zes lopen we rustig naar het meer, want daar hebben we een zeiltocht besproken. Freek gaat ook mee. Het is een prachtige en zeer ontspannen tocht, er gaan zo'n 16 mensen aan boord en nadat we uitgevaren zijn krijgen we allemaal pizza (behalve Freek, want hij houdt niet van kaas) en een biertje, wijntje of iets fris. We varen naar een rotspartij waarin Maori’s tekeningen gegraveerd hebben. Daar mogen de mensen die aan boord zijn als ze willen naar toe zwemmen, wat ook door een aantal gedaan wordt. Leuk om te zien. Even over half acht genieten we, met tranen in de ogen, van een prachtige zonsondergang. Als we zo rond kwart voor negen weer aan wal zijn, nemen we afscheid met een warme knuffel van een jonge Franse dame waar we langs zaten tijdens de zeiltocht. We gaan met z’n drietjes nog even het centrum in om een glaasje te drinken. Er wordt live muziek gemaakt en er hangt een gezellige sfeer. We zijn het er alle drie over eens dat Lieke hier ook enorm van genoten zou hebben. De volgende morgen rijden we voor ons vertrek nog even naar een moskee op de hoek van de straat. Daar hebben mensen bloemen neergelegd na de aanslag in Christchurch, waarbij 50 doden zijn gevallen en ook ongeveer zoveel gewonden. Wij hebben daar vlakbij in dat park gewandeld en op een bankje gezeten. BIZAR!!! Freek gaat weer hobbyen. Wij rijden door naar Rotorua, daar wandelen we wat rond en luisteren even naar wat artiesten. Het museum dat we wilden bezoeken is nog steeds gesloten i.v.m. een aardbeving van jaren daarvoor. In Rotorua zien we ook de geisers, we zien de rook uit de grond en de bergen omhoog stijgen en we ruiken de zware geur van zwavel. We rijden door naar een begraven dorpje verderop. Het is onder de modder en slip gelopen na een aardbeving in de 19e eeuw. Het is nu een museum, interessant! We zien daar ook een prachtige waterval. Daarna rijden we door naar Whakatane, daar hebben Lieke en Freek in een motel 2 nachten doorgebracht bij oorspronkelijke Maori's. Ze hadden daar mooie herinneringen aan. We zien daar Freek ook weer. Als we inchecken is er geen blijk van herkenning. Freek kan zich de man niet precies herinneren en er is wat verwarring over de exacte tijd dat deze mensen de zaak runnen. We zijn teleurgesteld.  De volgende morgen, wanneer ik de sleutel inlever, vraag ik aan de man of hij Dave en Caren kent. Deze namen herinner ik mij uit een reisblog van Lieke destijds. ‘Ja zegt hij, dat ben ik en mijn vrouw’. Dus toch! Bert en Freek komen er ook bij en wanneer Freek wat meer details beschrijft van hun verblijf en we ook een foto laten zien, herinnert hij het zich ook. Dave en Caren hadden destijds net het motel overgenomen. We vertellen hem de reden van ons bezoek, hij is aangedaan. Hij betuigt Freek zijn medeleven op de Maori wijze, dat is met de voorhoofden en de neuzen tegen elkaar, dat duurt zo een aantal seconden. Daarna doet hij dat ook met Bert en mij. We zijn onder de indruk. We praten nog wat na en nemen dan afscheid. Freek gaat weer hobbyen, maar rijdt nog een stuk voor ons de zelfde kant op, hij stopt op een gegeven moment en wij stoppen achter hem. Zo zegt hij: Lieke heeft ook gereden in NZ, misschien is dit het moment voor jou om dat ook te doen. Pfff!!!. Bert en ik wisselen van plaats en na wat instructies rijd ik dus de weg op. Het gaat best goed, alleen zit Bert met samengeknepen billen naast me. Ik rijd zo'n 100 km en geef dan het stuur maar weer over. Missie volbracht! We rijden naar Whitianga via een mooie route langs de oostkust en komen uit bij de Coromandel en gaan naar de hot water beach, daar kun je met een spade een kuil graven op het strand en dan komt er heet water uit de grond. Helaas is het vloed en kunnen we pas de dag daarna met eb terecht. We lopen wat over het strand en zien dan plots een paar dolfijnen boven het water uit springen, vrij dicht langs de kust. Ze herhalen dat kunstje helaas niet meer wanneer ik de camera startklaar heb. We rijden door naar ons volgende verblijf en hebben daar een soort van appartementje aan de kust, samen met twee jonge Chileense mannen. Gezellig! De volgende dag maken we een lange tocht via de Coromandel naar Orewa, een stukje boven Auckland. Ik rijd weer zo'n  100 km en Bert zit er nu wat meer ontspannen bij. We rijden zo'n 275 km. Stoppen wel een aantal keren voor de uitkijkpunten en de lunch. ‘s Avonds bellen we naar Mark (vriend van Bregje) we proosten op zijn 40e verjaardag! Woensdag 20 maart rijden we van Orewa naar de Bay of Island, de reis (ten noorden van Auckland) is niet zo lang als gisteren, dus we zijn er mooi op tijd. We hebben een fijn appartementje op een geweldig mooie locatie, kijken vanuit het balkon op de zee en de rotsen. We lopen wat over de boulevard, doen wat boodschappen. Het is heerlijk weer. Hier blijven we twee nachten. Morgenavond voegt Freek zich weer bij ons. We kijken er naar uit!