De Tongariro Alpine Crossing

11 maart, we rijden van Blenheim naar Picton en nemen de boot van 11.15 uur, de berichten voor de overtocht zijn gunstig. Rustige vaart! We zien zelfs wat dolfijnen boven het water opduiken. We gaan 15.15 uur aan land in Wellington en rijden naar Palmerston North zo’n 130 km verderop, daar overnachten we. Freek is op het zuidereiland gebleven om nog wat foto’s te maken. De dag daarop gaan we eerst een grote wandeling maken in Manawatu gorge. Het lijkt een beetje op een tropisch regenwoud, we lopen zo’n 4 uur. Daarna rijden we naar Wanganui. We hebben een hostel besproken waar Lieke en Freek 4 nachten hebben doorgebracht. Freek vertelt ons dat ze het daar heel fijn hebben  gehad. Het hostel werd destijds door een Duits echtpaar geleid. Als we ons aanmelden blijkt al gauw genoeg dat het nog steeds de zelfde mensen zijn die de zaak daar runnen. We vertellen waarom we voor dit hostel gekozen hebben en laten een foto zien van Lieke en Freek. Ze zijn heel betrokken en we hebben een fijn gesprek. Later op de avond komt de eigenaresse naar ons toe en vraagt of ze een foto van Lieke mag, die wil ze graag ophangen in de hal daar. Wat een mooi gebaar! We maken ’s avonds kennis met een Nederlandse studente (Susanne). Ze biedt haar hulp aan om foto’s  te beveiligen op de computer, wat helaas niet lukte, maar toch heel lief! De dag daarop gaan  we in Wanganui nog wat wandelen langs de rivier en lopen heel veel trappen omhoog naar een uitkijkpunt over de stad. Daarna rijden we naar Hawera voor de volgende overnachting. Het is een super de luxe B&B, bij een ontzettend aardige dame, Gillian.  Freek maakt die avond de overtocht en stuurt ons foto’s van een schitterende zonsondergang vanaf de boot. ’s Morgens na het ontbijt  geeft Gillian me een potje zelfgemaakte jam mee en zwaait ons uit. Wat ontmoeten we toch veel aardige mensen. We gaan vandaag de Forgotten World Highway rijden, een prachtige route van 150 km over smalle kronkelweggetjes en zelfs hele stukken over gravel. Wel weer zeer de moeite waard. We rijden door naar Turangi, wat ligt aan het Lake Taupo. Dat is het grootste meer van NZ. We hebben daar twee overnachtingen geboekt voor ons drieën, want die namiddag zien we Freek weer. We zijn alle drie weer blij om elkaar te zien. We doen gezamenlijk de boodschappen en koken in onze Lodge.  We bereiden ons daarna voor op de dag van morgen, dan gaan we de Tongariro Alpine Crossing lopen. Dat is de op een na mooiste dag tocht van de hele wereld, hij is 20 km lang en heel zwaar. Hij stond voor Lieke heel hoog op haar lijstje, ze heeft hem samen met Freek ruim 10 maanden na haar hersenoperatie gelopen. Tijdens haar revalidatie destijds, heeft ze aan haar begeleider aangegeven daarvoor te trainen. De volgende morgen loopt 6 uur de wekker af, we maken ons in orde en om 7 uur rijden we met z’n drieën naar de plek waar we met de shuttle bus naar het startpunt van de tocht worden gereden. 8.50 uur starten we. Het is een zeer gewilde tocht en aan het begin is het relatief druk. We laten wat groepjes voor gaan en genieten van de prachtige natuur. Dan gaan we klimmen richting de vulkaan (De Mount Tongariro) de meest actieve  vulkaan van het gebied. De laatste uitbarsting was in 2012. We klauteren over grote rotsblokken en over steile en gladde paden. We lopen over en door de lava. Dan komen we boven op de berg en lopen over de rand van de vulkaan, wat een beleving, wat een tocht. We kijken zo de diepte in met dieprode steile wanden, wauw! We zijn zwaar onder de indruk van dit natuurverschijnsel. We kunnen niet stoppen met foto’s maken, maar het kan nooit weergeven wat we zien, beleven en voelen. We gaan aan de afdaling beginnen wat misschien nog wel zwaarder is dan het stijgen, er komt geen eind aan. We lopen uiteindelijk 10 uur, met uiteraard stops om te fotograferen, wat te eten en om ons heen te kijken. Vooral ik zit er de laatste 6 km helemaal doorheen, maar we moeten door. Om 19.00 uur komen we bij het eindpunt. Helemaal kapot, maar o zo voldaan. En wat hebben we een respect en bewondering voor Lieke dat ze dit heeft kunnen volbrengen, zo kort na wat haar was overkomen. We lopen naar de auto en rijden terug naar ons verblijf, even heerlijk douchen en zijn we blij dat er nog een Burger King open is voor een hamburger. Die nacht liggen we alle drie op tijd in bed en slapen als roosjes.