Een bijzondere dag

Woensdag 27 februari, voor we gaan rijden naar onze volgende bestemming  Cromwell zo'n 50 km van Queenstown, gaan we eerst nog even naar de apotheek, ik ben namelijk behoorlijk wat keren gestoken door de beruchte sandflies. Dat zijn een soort vliegjes, die steken als de ziekte en heb er een allergische reactie van gekregen, ik sta helemaal onder de galbulten en weet met mezelf geen raad van de jeuk. Ik krijg pilletjes, zalf en een spuitbusje om ze op afstand te houden. De pilletjes werken voortreffelijk. We kunnen op pad! We hebben een “huisje” besproken op een vakantiepark voor 2 nachten. Het blijkt een ruimte te zijn van een paar vierkante meter met een tweepersoons bed, daarboven nog een bed en er naast nog een stapelbed. Er staat ook nog een tafel met 4 stoelen in en dan wij nog. Toilet, badgelegenheid en keuken is allemaal op het park aanwezig. Als ik in de gezamenlijke keuken het eten aan het klaarmaken ben, komt daar Freek binnen. Wat een mooi en bijzonder moment. Echt ontzettend fijn om hem hier te zien. We hebben heel wat bij te kletsen, we eten met z’n drieën en Freek blijft bij ons slapen, bedden genoeg!!! De volgende morgen gaan we met Freek mee richting Queenstown, het is erg bewolkt en er staat een koude wind. We stoppen onderweg nog in het plaatsje Cardrona, bij een 155 jaar oud hotelletje met restaurant, het ziet er heel nostalgisch uit, we drinken er koffie. We rijden door en gaan bij Queenstown de berg op, naar de plek waar Lieke is gaan paraglyden. Het is er koud. En dan is daar het moment waarop we de as van Lieke gaan uitstrooien. We maken een groot hart van stenen. We houden elkaar stevig vast. Wat heftig weer!! 
We blijven nog even op de berg en gaan dan naar beneden het centrum van Queenstown in, we gaan naar de organisatie toe waar Lieke destijds mee is gaan paraglyden. Bert had al plannen om te gaan springen en ik besluit op het laatste moment om dat ook te gaan doen. Freek ziet dat voor hem niet zo zitten, maar rijdt naar de plek waar wij gaan landen en haalt ons daar dan op. Als het busje van de organisatie ons ophaalt om naar boven te brengen, vragen we aan de chauffeur of de persoon die destijds met Lieke gesprongen heeft er nog is. We hebben een foto waar Lieke met die man duidelijk opstaat. We leggen uit waarom we hier zijn en wat de reden is dat we nu samen gaan paraglyden. Hij belt meteen naar de baas van de organisatie en rijdt ons daar dan naar toe. De man werkt helaas, sinds een half jaar, niet meer voor hem i.v.m. schouderklachten. Dat is jammer! We rijden door naar de top van de berg en halen onderweg de twee mannen op die met ons gaan springen. De chauffeur vertelt aan die mannen de bijzondere reden van ons verblijf hier in Nieuw Zeeland en de reden waarom we ook gaan paraglyden. Het weer is inmiddels behoorlijk opgeklaard, de zon breekt door en de wind is zelfs gaan liggen. Tegen de tijd dat we kant en klaar staan met de volledige bepakking, moeten we zelfs even wachten tot er voldoende wind is. Dan krijgen we een sein dat we moeten gaan rennen en vliegen zo de berg af. We zweven boven de bergen, met Lieke in onze gedachten. Dit heeft ze ook gedaan, dit heeft ze ook gezien, dit heeft ze ook gevoeld. Wat een ervaring!!!! We zweven zo'n 20 minuten door de lucht en als we landen, staat Freek ons op te wachten. Tijdens de vlucht worden er foto’s gemaakt en gefilmd door de piloot en dat kost zo'n €35,00 p.p. extra. We krijgen er een gratis van hen vanwege de bijzondere reden. Er wordt geknuffeld bij het afscheid. Freek vindt het zo geweldig dat we dit gedaan hebben! We rijden met z’n drieën nog een keer zelf naar boven met de auto, naar de plek waar de as van Lieke is uitgestrooid. Daarna gaan we terug naar Cornwell, eten in een Indiaas restaurant en sluiten deze wel zeer bijzondere  en emotionele dag af. 
Morgen gaan we weer verder naar Te Anau, om de Milford Sound  te gaan zien.