Rocky Mountain Diamond Lake Track

We vertrekken vanuit Reefton, naar Kokatahi, zo'n 25 km van  Hokitika, we zijn nu aan de westkust van het zuider eiland en stoppen onderweg bij een voormalige goudmijn. Helaas geen goud meer te vinden! We rijden door naar de plaats waar we 2 overnachtingen hebben besproken, maar het is een grote zooi. De eigenaar ligt in bed en overal waar we kijken ligt troep. We besluiten door te rijden, gelukkig kunnen we kosteloos annuleren. We boeken een ander hotelletje een paar kilometer verderop en dat ziet er een stuk beter uit. We blijven hier weer 2 nachten. Het plaatsje ligt in een mooie vallei en we genieten wederom van de mooie natuur, maken wandelingen, bezoeken het stadje Hokitika. Bijna iedere keer als we een winkeltje of supermarkt binnenkomen, worden we aangesproken met: hello dear how is your day? Ze verwachten, denk ik, niet echt een antwoord, maar het klinkt zo vriendelijk. Over het algemeen zijn de mensen sowieso heel vriendelijk en behulpzaam.  
We hoorden dat er voor onze aankomst in Kokatahi een grote storm geweest is en dat er zo'n 50.000 kubieke meter aan slip, rotsen, boomstammen en wat dies meer zij naar beneden is gekomen, precies daar waar wij door moeten als we volgens plan onze weg gaan vervolgen. De weg is dus afgezet en de berichten zijn, dat het wel dinsdag of woensdag wordt voor de weg weer open gaat. Het plan was dat we zondagmorgen weer verder reizen. We hebben een vrij strakke planning omdat we Freek op een bepaalde plaats gaan ontmoeten. Als we moeten omrijden om op de plaats te komen die we hebben afgesproken kost ons dat 800 km extra, dus dat is nogal wat. Zaterdagavond horen we dat de weg zondagmorgen ieder uur 10 minuten open gaat. Ze laten dan een aantal auto’s over en weer door. We besluiten zondagmorgen vroeg te vertrekken en calculeren een lange wachttijd in. Als we aan het rijden zijn, is er bijna geen kip op de weg. We komen bij de wegversperring en sluiten aan bij de wachtende auto's.  Tot onze verbazing mogen we na 2 minuten al door. Wat een geluk! We zien inderdaad een grote ravage van slip, boomstammen , takken en stenen. Ik maak snel wat foto’s vanuit de auto. We rijden door naar de Frans Jozef Gletsjer. Bespreken onderweg een backpackers motel en gaan de Frans Jozef Gletsjer beklimmen. Het is een mooie tocht van zo'n  4 km,  we zien onderweg grote watervallen.  Het wordt goed aangegeven met borden hoeveel de gletsjer in de loop van de jaren is gesmolten en dat is gigantisch, helaas! We gaan na de beklimming naar onze volgende overnachtingsplaats. In dit geval een backpackers lodge, het heet de Ivorytowers en ligt in het plaatsje Fox. Wanneer we ons aangemeld hebben en de spulletjes naar binnen gebracht, lopen we naar de gezamenlijke keuken. Daar zien we met grote letters op de muur geschreven: ‘Life is not about waiting for the storm to pass.. it’s about learning to dance in the rain’. We kijken elkaar aan en de tranen schieten ons in de ogen, deze tekst heeft Lieke opgeschreven in een schriftje, even dachten we dat Lieke en Freek hier ook gelogeerd hadden in 2014, maar dat blijkt toch niet zo te zijn. De volgende dag vertrekken we naar Wanaka, maar eerst gaan we nog naar het Mirror Lake. ‘s Morgens als het helder weer is, de zon schijnt en windstil, dan spiegelt de Mount Cook, met zijn 3724 meter de hoogste berg van Nieuw Zeeland met besneeuwde toppen, in het meer. De weersomstandigheden zijn zeer gunstig. Het is een prachtig gezicht, we maken weer een aantal foto's. We hebben nog nooit zoveel foto’s gemaakt als hier in NZ. We reizen door naar Wanaka een toeristische plaats, het is een onvoorstelbaar mooie route, we genieten van de bergen met besneeuwde toppen en zo'n 50 km lange Wanaka Lake. Het is een aaneenschakeling van prachtige vergezichten.  We verblijven hier ook weer twee nachten. De volgende morgen gaan we een bergwandeling maken, ‘de Rocky Mountain Diamond Track’, Deze wandeling hebben Lieke en Freek ook gemaakt in 2014, maar zij hebben hem niet helemaal af kunnen maken i.v.m. slechtere weersomstandigheden. Wij hebben hem helemaal kunnen lopen en hebben er bijna 5 uur over gedaan. Weer geweldig mooie uitzichten en toch ook weer emotioneel, wetende dat ze hier gelopen en genoten heeft en dat ze dat nooit meer mee zal maken. Het maakt zo verdrietig. Freek is inmiddels geland in Christchurch en na een korte nacht in een hotelletje waar hij al eens eerder verbleef, is hij vanmorgen de huurauto gaan ophalen en is al een stuk onze kant op gereden. We denken dat we hem morgen of overmorgen gaan ontmoeten. Onze volgende bestemming zal in de buurt zijn van Queentown.