Onze tocht in de voetsporen van Lieke kan beginnen

Na goed geslapen te hebben, gaan we naar een restaurant op de hoek van waar ons motel staat ontbijten. Voor de eerste keer sinds ons vertrek een echt goed ontbijt. We gaan daarna Christchurch bekijken. We lopen al meteen tegen de oude bekende Anglicaanse kerk aan, die voor een groot deel verwoest is tijdens de laatste aardbeving in 2011. We spreken mensen die daar  wonen, ze zijn uitermate vriendelijk. We bezoeken de Botanische tuinen en worden geraakt door een meisje met lang haar dat in haar eentje in de schaduw een boek zit te lezen. Het doet ons meteen denken aan Lieke. Zo zou zij daar ook kunnen zitten. Ik heb er stiekem een foto van gemaakt. We doen wat boodschappen, van alles twee,  zoals: kopjes, bordjes, messen, vorken, lepels en een thermoskan, een kratje om dat alles in te doen, een boodschappentas en natuurlijk het eten om eventueel te ontbijten en de lunch te verzorgen. Na nog een nacht lekker slapen vertrekken we 10 februari naar Akaroa, prachtige vergezichten. We wandelen wat door het plaatsje. Je kunt er met de boot mee om met dolfijnen te zwemmen, maar daar zijn we nog niet aan toe, misschien later. We overnachten in Little River, een heel aparte plek. Een huis behoorlijk achteraf en ontzettend rommelig, er was van alles kapot , overal losliggende gereedschap. Groot raam van het toilet lag er bijvoorbeeld helemaal uit, je keek zo de wijde wereld in. Op het ‘nachtkastjes’ durfde ik niks te zetten, want dan zou het zeker instorten. Ze hadden een mooi terras met een geweldig uitzicht. Toen het pikdonker was, zagen we een sterrenhemel zoals we nooit eerder zagen . De eigenaren waren heel aardig. Na het ontbijt, wat de dame voor ons verzorgde, zijn we vertrokken en op haar advies gingen we nog even kijken bij een art gallery een dorpje verderop. Terwijl we daar aan het rond kijken zijn, komt ze ons achterna. Wat blijkt, ik heb mijn toilettas buiten op het erf laten staan. Daar zit mijn hele hebben en houwen in om er nog iets van te maken. Blij dat ik hem terug kon halen, als we verder waren gereden had ik toch een probleem gehad.  
We rijden naar Oxford en gaan onze eerste echte wandeling maken in Coopers Creek, klimmen en dalen, heel mooi. Ik zwik mijn enkel om en tuimel een eind naar beneden. Mijn enkel doet pijn en mijn knie in mindere mate. Sjonge, jonge, daar gaat ie weer. Ik baal als een stekker. We lopen terug naar de auto en rijden  naar onze overnachtingsplek. Tegen de avond wordt de pijn erger, ik heb gelukkig door eerdere ervaringen een strakke enkelband bij me en de nodige pijnstillers, daar ben ik weer een  paar dagen zoet mee en met mij Bert natuurlijk. In Oxford overnachten we in een heel oud hotel, maar super netjes en uitermate goed verzorgd. De volgende dag staat er een heel lange reis gepland, dus dat komt wat betreft mijn enkel goed uit. We gaan van Oxford via de Arthurs Pass naar Greymouth (Westkust) Een prachtige route, schitterende vergezichten. Bergen, valleien, meren. GEWELDIG! In Greymouth overnachten we, er is een gezamenlijke keuken bij, dus we maken zelf na boodschappen gedaan te hebben het avondeten klaar. Na het zelfgemaakte ontbijt de volgende morgen, vertrekken we via de Pancake Rocks, een heel bijzonder natuurverschijnsel, langs de westkust, naar Murchison. We overnachten daar in een hotel waar veel vrachtwagenchauffeurs overnachten (wisten we niet). Het is er niet proper, bloedheet op de kamer en we kunnen niet slapen i.v.m. de voortdurende herrie van startende ofwel aankomende vrachtwagens onder ons raam. Maar ja, ook dat hoort er allemaal bij!  We vertrekken de volgende morgen weer richting Takaka en dat is in het noordoosten van het zuider eiland. We gaan via een afslag naar Marahau, daar hebben Lieke en Freek destijds overnacht. Het ziet er daar heel mooi en bijzonder uit en we voelen de nabijheid van Lieke en tegelijkertijd ook het onbereikbare.  
We gaan naar onze overnachtingsplaats in Takaka, helemaal super! Het is er schoon, lekker rustig, aardige mensen. We kunnen zelf koken, wat erg fijn is. Voor het ontbijt wordt gezorgd. Hier blijven we twee of misschien wel drie nachten. We gaan naar het Abel Tasman natuurpark, maar dat is morgen. Nu lekker slapen en hopelijk morgen gezond weer op.